“I’ve always wanted to do an album of the songs that influenced me the most. It’s important music from another time. There is a whole generation, maybe two generations now, who don’t know this music. My whole idea here was to show them how it was and how we got here. Hank Williams, Jimmy Reed, Lloyd Price, Ray Charles. These songs take me to my youth. They are good if not better now than they were then, and they were great then. They are songs people should just get to hear.”
- Delbert McClinton

Als je onder muzikanten zou navragen wie ze als één van de meest leidinggevende figuren in de hedendaagse bluesrockwereld beschouwen, dan krijg je in de meeste gevallen gegarandeerd de naam van Delbert McClinton als antwoord. Hij is een 81-jarige singer-songwriter, gitarist, pianist en mondharmonicaspeler die al in 1957 voor het eerst op een podium stond en dat anno 2022 nog steeds met volle overgave en passie doet.

In een carrière die meer dan zes decennia omspant, hebben zijn honkytonk blues sound en kenmerkende zachte stem gezorgd voor een soundtrack van de Amerikaanse muziekgeschiedenis. Hij is viervoudig Grammy-winnaar (Traditional Blues Album in 2020 voor “Tall, Dark, and Handsome”, Contemporary Blues Album in 2006 voor “Cost of Living” en 2002 voor “Nothing Personal”, en 'Rock Performance by a Duo or Group with Vocal' in 1992 voor “Good Man, Good Woman”, en daarbij ontving hij in 2019 ook de Americana Lifetime Achievement Award. In 2011 kreeg hij ook een welverdiende opname in de ‘Texas Heritage Songwriters Hall Of Fame’ omdat hij in 1940 geboren werd in Lubbock, Texas, een plaats die in ieders herinneringen geborgen blijft als woonplaats van grote artiesten als Buddy Holly, Joe Ely, Butch Hancock, Jimmie Dale Gilmore, Lloyd Maines en Natalie Maines van ‘Dixie Chicks’.

Delbert McClinton schreef ook hitsongs voor andere artiesten zoals voor Emmylou Harris die in 1978 een nummer 1-notering scoorde met zijn “Two More Bottles Of Wine” en Etta James nam twee liedjes van hem op voor haar album “Let’s Roll” uit 2003. Ook Waylon Jennings, Vince Gill, Garth Brooks en Buddy Guy namen ooit een song van hem op. Zelf haalde Delbert McClinton twee keer de top van de charts met duetten: het eerste met Bonnie Raitt in “Good Man, Good Woman” in 1991 en het jaar nadien met Tanya Tucker in de song “Tell Me About It”.

In 2017 verscheen “Prick Of The Litter”, in 2019 zijn laatste album “Tall, Dark, & Handsome”, dat nu een vervolg heeft gekregen met “Outdated Emotion”, een plaat die afwisselend werd opgenomen met de gitaristen Chris Scruggs (Loretta Lynn, Kacey Musgraves) en Jimmy Stewart (Rascal Flatts, Dolly Parton), bassist Mark Winchester (Emmylou Harris’ Nash Ramblers), Stuart Duncan op viool (Alan Jackson, George Strait), Danny Flowers op harmonica (Eric Clapton), Jim Hoke op sax (Paul McCartney), en background vocalisten Wendy Moten en Vicki Hampton.

In tegenstelling tot wat een vluchtige blik op de tracklisting van “Outdated Emotion” doet vermoeden, bestaat Delbert McClinton's zevenentwintigste album niet alleen uit covers. De Texaanse soulman heeft een handvol originelen tussen de zestien nummers geplaatst en hun plaatsing, zowel in de volgorde van de nummers als in hun directe omgeving, verduidelijkt een eerbetoon aan zijn roots. Dat suggereert dat de genres rock & roll, blues en country niet zo ver van elkaar verwijderd zijn. Maar ongeacht wat deze nummers voor McClinton persoonlijk zouden kunnen betekenen, hij zingt ze alsof ze het belangrijkst zijn: zijn engagement is even diep als aanstekelijk, zowel voor de luisteraars als voor de muzikanten die hem hier ondersteunen.

Het is eerlijk om te zeggen dat tenminste één maatstaf voor een echt goed nummer is hoe goed het een verscheidenheid aan arrangementen aankan. Iedereen die bekend is met andere uitvoeringen van “Stagger Lee”, “Long Tall Sally”, “I Ain't Got You” en “Money Honey” kunnen getuigen van de duurzame veelzijdigheid van die composities. Het is ook zeer waarschijnlijk dat tegen de tijd dat deze eenenveertig minuten durende speelduur voorbij zijn, degenen die het materiaal hebben gehoord dat eerder werd gecoverd door respectievelijk The Grateful Dead, The Beatles, The Yardbirds en Elvis Presley, klaar zullen zijn om zeer positief te zijn over deze aangename vertolkingen van McClinton en zijn gezelschap.

Onder leiding van vader/zoon multi-instrumentalisten (en producer) Kevin en Yates McKendree horen we 16 songs, waarvan 11 nummers minder dan drie minuten duren, waaronder een interpretatie van Hank Williams' “Jambalaya” of het soulvolle “I Want A Little Girl”. Hij is ook ingetogen in zijn vertolking in het wrange originele “Connecticut Blues” waarin hij zijn blues en R&B invloeden stevig benadrukt. Evenzo bezwijkt McClinton niet voor de verleiding om zich uit te sloven op harmonica voor een Jimmy Reed’s “The Sun Is Shining” (ondanks het feit dat de legende verhaalt dat hij wijlen John Lennon adviseerde over de fijne kneepjes van het instrument). Maar steeds is het natuurlijke plezier dat van deze songs uitgaat onmiskenbaar.

Dat gezegd hebbende, bij het horen van het gesproken slotnummer, “Call Me A Cab”, is het moeilijk te zeggen of Delbert McClinton de titel van dit album sarcastisch, ironisch of openhartig bedoelt. Desalniettemin valt niet te ontkennen dat “Outdated Emotion” luisteraars op verschillende manieren in beroering kan brengen en, in feite, heeft het de zeer reële potentie om muziekliefhebbers die niet bekend zijn met de nummers net zo diep te raken als degenen die ze wel uit hun hoofd kennen. Van zo’n artiest zou je sowieso willen dat hij eeuwig muziek kan blijven maken en zo plezier en genot mag blijven verschaffen aan zijn vele fans.